Geure hiztegian kokatu den beste hitz bat aukeztuko dugu gaur hemen; horrek esan nahi ez duen arren erabat onartua dagoela. Horrela, ETAren indarkeriaren amaieratik 2011ko azaroan, “prozesua” hitzak erabiltzaileak gehitu ditu. Errepikatu egingo dut, geroz eta gehiago erabiltzeak ez du esan nahi kontzeptua automatikoki onartzen denik, hitzen “borrokan”, pertsona batzuk prozesu hitza zentzu batean erabiltzen dutelako eta beste batzuk ez hainbeste aurkako zentzuan, baizik eta bere existentzia ukatzeko ere.
RAEk dio “aurrera egiteko ekintza” esan nahi duela prozesu hitzak. RAEk doktore ugari ditu hori esateko nahiz eta nik zerbait norabideren batean mugitzen den ekintza bezala ulertzen dudan gehiago. Hau da, helburu baterantz, zenbait etapa gaindituz eta ez beti aurrerantz; eta ez horregatik prozesu gutxiago edo ez hain positiboa, benetan garrantzitsua prozesua bera baita.
Geure gizartearen eremu askotan ikusten dut “prozesu gakoan” lan egitearen filosofia defendatzen dela helburu garbi bat duen baina urrats bakoitzarekin disfrutatzen duen eta ez bakarrik Obradoiroko Plazara iritsi nahi duen Donejakue bidearen ibiltaria bezala. Ulertzen dut horrela ulertu behar ditugula, geure herriko toki desberdinetan, hasieran bada ere, gatazka bortitzaren ondoren bizikidetza berreraikitzeko helburuarekin martxan jartzen ari diren ekintza horiek. Garrantzitsuena prozesua da.
Helburua hain garrantzitsua eta beharrezkoa da ezin dugula pentsatu aurrera egiten dugunean bakarrik existitzen dela prozesua, beste hainbat arrazoien artean, ez delako inoiz erraza izango adostea zer den “aurrera”. Errepikatu egingo dut: garrantzitsuena da eta izango da geroz eta pertsona gehiagok bat egitea ekintza horietan, geroz eta gizon eta emakume gehiago entzun nahi izatea desberdina dena, berarengana hurbildu eta ulertzen saiatzea.
Iker Uson