Uncategorized @eu

Ane eta Hassanen istorioak ez dira hemen amaitzen. Istorio irekiak dira, eta guztion artean idazten dugu haien amaiera. Elkar gurutzatzen eta aberasten gaituzten bizitzak. Ispilu horietan, desberdintasunak baino antzekotasun gehiago ikus ditzakegu. Bi bizitza istorio. Bi istorio paralelo, urrunekoak eta, aldi berean, hain hurbilekoak. Bi gainditze-istorio bai, baina oso abiapuntu desberdinarekin. Hassanen istorioa benetako gertakarietan

Etxebizitza duin bat eskuratzeko zailtasunak, kasu askotan, gaindiezinak dira: Gipuzkoako etxebizitzen prezio altuei (2021ean Donostiak Bartzelona ordezkatu zuen, etxebizitza partekatu batean logela bat alokatzea garestiagoa den Espainiako hiri gisa, Idealistaren arabera) errentatzaileen jarrera arrazistak eta/edo administrazio-egoera irregularra (paperik eza) gehitu behar zaizkie kasu askotan. Gurutze Gorriaren arabera, Espainian harrera-etxeetatik irteten diren gazteen %10ek, adinez nagusi

Lana lortzea da tutoretzapeko gazte migratzaileen kezka nagusietako bat. Izan ere, bere herrialdeetatik emigratzeko motibazio nagusietako bat ere bada. Gazte horientzat, lanari dagokionez, benetako errealitatea aukera-falta da, dokumentazioarekiko trabak, baldintza txarrak, kontraturik gabe, eskubide eta bermerik gabe. Gazte gehienek enplegua lortu gabe uzten dituzte harrera etxeak.

Hainbat arrazoirengatik haurtzaroaren eta/edo nerabezaroaren zati bat jatorrizko familiaren laguntzarik gabe eta administrazioaren tutoretzapean igaro behar izan duten gazteak dira tutelatu ohiak. Hori dela eta, 18 urte betetzean, erreferentziako heldu gutxirekin, aukera gutxiagorekin eta ahalik eta azkarren egiteko presioarekin egin behar diote aurre helduarora igarotzeari (Gipuzkoan emantzipatzeko batez besteko adina 30 urtekoa denean). Atzerritarren kasuan,

Izeba Proiektua tutoretzapeko gazteei laguntzeko sortu zen. Pertsona autonomoak izateko bidean aukera hobeak izatea du helburu, tokiko pertsona heldu batekin harremana izanez. Horrela, gizarte-bazterketa jasateko arriskuan dauden gazte horiei aukera ematen zaie pertsona edo familia boluntario batek independentziara igarotzen lagun diezaien, laguntza emozionala eta premia zehatzak azpimarratuz. Konfiantzazko harremanak sortu nahi dira, pertsona gisa garatzen

Edozein pertsonarentzat oso zaila eta traumatikoa izan daiteke haurtzaroko eta/edo nerabezaroko aldi bat familiaren laguntzarik gabe igarotzea. Adin horretan, maitasuna, ulertuak sentitzea eta gure beharretan laguntzea behar dugu, pertsona osasuntsu eta zoriontsu gisa hazi ahal izateko. Era berean, oso garrantzitsua da gure inguruan pertsonak izatea (lagunak, lankideak, konfiantzazko pertsonak, irakasleak, etab.), geure buruarengan eta gure

Tutoretzapeko gazte migratzaile gehienak prestakuntza eskasarekin iristen dira 18 urtera, hainbat arrazoirengatik: ez dituzte gure hizkuntzak menperatzen, beren herrialdeetan ikasi ahal izan zutena hemen ikasten dutenaren desberdina da, eskoletan ez dago irakasle laguntzaile nahikorik edo, besterik gabe, iristen diren adinagatik, batzuetan adin nagusitasuna bete baino hilabete batzuk lehenago. Lan bat lehenbailehen bilatu beharrak are gehiago