Baketik-eko etapa berri honen eta blog honen hasieran, nik ere neure asmoen berri eman nahi dut. Hilean hiru edo lau post idazten saiatuko naiz. Nahi baduzue, garai batekoa deitu nazazue, baina blog propioa edo beste sare sozialetan profil pertsonala edukitzea kosta egiten zait. Ez zait gaizki iruditzen, eta ez daukat ezer daukanaren kontra. Ez dut esaten ere ez ditudanik izango. Besterik gabe, kosta egiten zaidala esaten dut.
Prebentzio hau pertsonala da. Neure erakusleihoa sortzeari eta ikusgai jartzeari eusten diot nolabait. Ez zait kostatzen aurpegia ematea pentsatzen edo egiten dudanarekin. Horregatik, errazagoa egiten zait twitterren egotea. Duela egun batzuk, kontu bat zabaldu dut @fernandezjonan. Horren erruduna Maite Goñi izan da, irmotasunez konbentzitu nauena.
Bestetik, erosoago sentitzen naiz eremua partekatzen. Horregatik, gustatzen zait gehiago Baketik-en blog partekatuaren ideia hau. Hemen pentsatzen dudana eta gertatzen zaidana kontatzeko konpromisoa hartzen dut, Baketik-en egiten dugun guztiaren harira. Bizizikasiaren neure istorioak kontatuko ditut, pertsona bezala eta Baketik-eko zuzendari bezala. Beste batzuen istorioekin nahastuko diren istorioak. Zeuen ekarriak, iruzkinak eta iradokizunak eduki nahiko nituzke.
Jonan Fernandez